4 φορές τη μέρα Χατζηγιάννη, τον χειμώνα πέρα κάνει!

Αν κάτσεις να μετρήσεις πόσες φορές τη μέρα άκουγες για ένα ολόκληρο καλοκαίρι το Καλοκαίρι του Χατζηγιάννη, θα απορρήσεις κι εσύ για τη playlist των απανταχού dj. Το ακούσαμε σε ταβέρνα, σε μπαράκια,σε πάρτυ, στο ραδιόφωνο, από τα διπλανά τροχόσπιτα, σε ringtone,κι όχι μια ημερησίως αλλά δις και τρις.

Στιγμές καλοκαιριού(που φτάνει στο τέλος του).

Σε ένα άγνωστο σημείο στην Πιερία, σε έναν κόλπο. Βράχια και πράσινα νερά. Ησυχία. Ξαπλωμένοι στην άμμο, αγναντεύουμε το κάστρο του Πλαταμώνα. Την ησυχία ταράζει μια συμμορία από μπόμπιρες που τραγουδούν τη Μπεμπέ Λιλί. Στα αυτιά μας αντηχεί για 2 μέρες η φράση "Είναι ο παππούς εκεί"!

Σίφνος

Ταξιτζής με σεκλέτια μας πηγαίνει τρέχοντας στο δρόμο σε μια απομακρυσμένη παραλία, έχοντας στην διαπασών τραγούδια που μιλούν για Θεσσαλονίκη

Εθνική οδός.

Έχουμε κολλήσει ανάμεσα σε δύο νταλίκες, τον "Πέτρο που πάει παντού" και τον "Γιώτη τον άρχοντα". Βλέπουμε μόνο ένα μαυριδερό μπράτσο και μια χρυσή αλυσίδα. Φανταζόμαστε πως μέσα καθίσματα θα είναι ντυμένα με ροζ γούνα και στο ταβάνι θα έχει αφίσες με γυμνές, όπως στις αμερικάνικες ταινίες. Κάποια στιγμή ο Πέτρος που πάει παντού στρίβει σε μια έξοδο για να πάει κάπου, οπότε χάνουμε κάθε ενδιαφέρον.

Ναυαγός.

Ανεβασμένος στην μπάρα, τρελαμένος τουρίστας με μια σφυρίχτρα στο στόμα παίρνει εντολές από τους κάτω για το πότε πρέπει να σφυρίξει στο τραγούδι "Σφύριξα κι έληξες". Παντού σπασμένα ποτήρια, πανικός. Άνθρωποι μεθυσμένοι και χαρούμενοι, χοροπηδούν στο ρυθμό μέχρι τελικής πτώσης. Κοπέλες με τακούνια που στριμώχνονται ανάμεσα στα ξύλα του πατώματος και άντρες μαυρισμένοι όσο δεν πάει τσεκάρουν αν όλα είναι στη θέση τους-κινητό, γυαλιά στο κεφάλι, τσουλούφια τακτοποιημένα, ροζάριο στο λαιμό (ακόμα;).


Αύγουστος ακόμα. Οι περισσότεροι έχουν γυρίσει και ξαναφεύγουν για μια μέρα. Τα πόδια μας είναι ακόμα μαυρισμένα. Το καρπούζι είναι ακόμα στο ψυγείο. Ακόμα κάνουμε βραδινά μπάνια. Τα ξενύχτια και οι κρεπάλες είναι στο πρόγραμμα. Το άγχος σου το άφησες ακόμα κάπου παρατημένο, και σε περιμένει μια και καλή τον Σεπτέμβριο. Το βράδυ ακόμα μετράμε τα αστέρια στην παραλία και κάνεις ευχές με τέτοια δύναμη που νιώθεις πως θα ταρακουνήσεις τον ουρανό. Πιστεύεις πως φέτος θα είναι καλύτερα τα πράγματα, και το πιστεύουν και οι γύρω σου. Ο ήλιος ακόμα καίει το πρόσωπό σου και η βαλίτσα είναι η μισή γεμάτη από πράγματα που δεν έβγαλες ακόμα. Τις σημαντικές αποφάσεις τις άφησες για Σεπτέμβριο. Αύγουστος και πολλοί φίλοι σου ετοιμάζονται να φύγουν στο εξωτερικό. Και νιώθεις μελαγχολικός.

1 σχόλιο: