Όλοι έφυγαν από την πόλη!

Ποταμός Επανωμής.

Είχαμε ξεκινήσει για Χαλκιδική αλλά όταν είδαμε την ουρά στον δρόμο, λοξοδρομήσαμε και φύγαμε για κάτι πιο κοντινό. Στην Επανωμή γίνεται πανικός- και τα μπαράκια συναγωνίζονται τα μπαράκια της Χαλκιδικής με live συναυλίες, χορούς και πανηγύρια. Στο Mare, με το που φτάνουμε εκπλήσσομαι ευχάριστα. Παίζει Sade "Smooth Operator" - ήμουν προετοιμασμένη για μπίτια και ηλεκτρονικούς ήχους και αντ’ αυτού, μια πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, φοβερές μουσικές και μια ωραιότατη ξαπλώστρα. Η αλήθεια είναι ότι ζηλέψαμε λίγο όταν είδαμε κάτι φανταστικά κιόσκια-καναπέδες τα οποία μου θύμισαν σεϊχιδες και χαρέμια με τις άσπρες κουρτίνες τους και τον κόσμο να ξαπλώνει και να τρώει φρούτα- μου θύμισε και λίγο την Βλαχοπούλου στο "Μια Ελληνίδα στο χαρέμι". Έπειτα, στη Μηχανιώνα για θαλασσινά δίπλα στο κύμα-να ένα ακόμα μέρος που έχει σταματήσει ο χρόνος. «Εδώ ερχόμουν με τους γονείς μου όταν ήμουν μικρή» λέει η Μ. «Αν δεις τις φωτογραφίες μας, τα μέρη είναι ακριβώς ίδια- ακόμα και οι ταμπέλες». Καλτ!

Χαμός στην Χαλκιδική.

"Jazz on the hill" στο λόφο της Σάνης, «Φεστιβάλ Θάλασσας 2010» στα Μουδανιά, Τσαλίκης στο Blue Fish, Star Fm Beach Parties, κόσμος και ντουνιάς, όλοι με μαγιό και μπύρες στο χέρι, ενώ στο δεύτερο πόδι Αρμενιστής και εναλλακτικοί άνθρωποι, κάμπινγκ και πράσινα νερά. Όσοι δεν θα φύγουν σε νησιά θα ζήσουν αυτό το καλοκαίρι στη Χαλκιδική - θα κατασκηνώσουν, θα νοικιάσουν δωμάτια, θα πηγαινοέρχονται τα Σαββατοκύριακα, θα φιλοξενηθούν, θα φιλοξενήσουν. Εκεί θα τους δεις όλους, παλιούς συμμαθητές, παλιούς έρωτες, γνωστούς από τη δουλειά και το Πανεπιστήμιο, πρώην, νυν, και αεί, αντιπαθητικούς και συμπαθητικούς, παιδικούς σου φίλους, περσόνες της πόλης, celebrities ως Guest σε πάρτυ.

Πέρασμα από Μπιτ Παζάρ

Χαζολογήσαμε αρκετή ώρα στα παλιατζίδικα της περιοχής, βρήκαμε γυαλιά ηλίου με 5 ευρώ, δίσκους και φοβερές γκραβούρες, ένα τέλειο φωτιστικό και πολλά μα πολλά διακοσμητικά για βιτρίνες. Με λίγα μερεμέτια τα περισσότερα πράγματα γίνονται πρώτης τάξεως βίντατζ θησαυροί για το σπίτι σου!Οι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και πίνουν καφέ στα τραπεζάκια τους στο δρόμο. Η μικρή πλατεία είναι σαν ένα στοπ στον χρόνο, δίπλα στο κέντρο αλλά τόσο μακριά από αυτό. Καθήσαμε στη Σελήνη, και ήπιαμε καφέ με ούτε με 2 ευρώ. Το «Στέκι του νοσταλγού», άπειρα cds και δίσκοι, από Καζαντζίδη και Γαβαλά μέχρι Jacksons και Beatles. Ξαναπήγαμε δύο μέρες μετά. Γεμάτα τα ταβερνάκια, ειδικά το βράδυ. Είναι σημαντικό να βοηθάς κάποια πράγματα να παραμείνουν στο πέρασμα του χρόνου. Οι μικρές αγορές ανυπομονούν για σένα.

(δημοσιεύτηκε στις 18/7/2010 Live! εφ. Μακεδονία)