Εκπτώσεις.

Συνειδητοποιώ πως έχουμε εκπτώσεις μία εβδομάδα σχεδόν μετά την έναρξή τους. Πηγαίνω στα μαγαζιά και διαπιστώνω πως οτιδήποτε ήθελα και είχα βάλει στο μάτι έχει εξαφανιστεί. Ενώ προσπαθώ να αποφασίσω ποιά προσφορά είναι καλύτερη 3 ζευγάρια σκουλαρίκια με 5 ευρώ, ή μία τσάντα με 10, το μάτι μου πέφτει πάνω σε τρεις έφηβες που σκαλίζουν κοκαλάκια για τα μαλλιά και δαχτυλίδια. "Βάλτα όλα μέσα στο καλάθι και θα τα ξεκαθαρίσουμε μετά". Δηλαδή έπαιρναν ό,τι τους γυάλιζε σε πρώτη φάση, και στην δεύτερη, στο ξεσκαρτάρισμα, θα αποφάσιζαν τι από όλα αυτά ήταν παρορμητική κίνηση και τι πραγματική ευκαιρία. Αυτό μου θύμισε το Primark στο Λονδίνο.

Την πρώτη μέρα που μπήκαμε μέσα, ήταν Κυριακή, και έβρεχε. Οι Λονδρέζες δεν πτοήθηκαν ούτε λίγο από την βρόχα και την κακοκαιρία, ενώ εμείς ως γνήσιες Ελληνίδες καλομαθημένες δεν μπορούσαμε να δούμε πέρα από τη μύτη μας. Όταν λοιπόν μπουκάραμε μαζί με τις υπόλοιπες λυσσασμένες στο Primark, και είδαμε τις τιμές (δερμάτινο με 40 λίρες), θα μπορούσες να πεις πως ήμασταν ένα βήμα πριν από ξέσπασμα κλάματος, η Μέκκα των ρούχων (Βέβαια σε μια δεύτερη ανάγνωση διαπιστώνεις πως δεν είναι και τόσο σπουδαία, αλλά όπως και να έχει η παρθενική σου φορά εκεί προκαλεί ρίγη). Μπροστά μας λοιπόν (στο Primark), σε μια γωνία, ανάμεσα στις ζώνες και στις τσάντες (όλες μέχρι 10 λίρες), δύο κοπέλες είχαν πέσει στο πάτωμα και πετούσαν δεξιά και αριστερά ρούχα- ξεσκαρτάρισμα και αυτές. Δύο τεράστιες σακούλες με πράγματα άδειασαν μέσα στο μαγαζί και τα κορίτσια με αρκετό άγχος αλλά και με ταχύτητα σπρίντερ ξεκαθάριζαν την πραμάτεια. Όταν πλησίασα περισσότερο κατάλαβα πως ήταν Ελληνίδες -και όπως συμβαίνει πάντα στο Λονδίνο, η μία εκ των δύο ήταν γνωστή μας.

Πίσω στην Θεσσαλονίκη οι τρεις έφηβες αφού ξεσκαρτάρανε κι αυτές το καλάθι τους αφήνοντας στην άκρη τσάντες, λαστιχάκια, δαχτυλίδια, και δύο μαγιό, αγόρασαν μόνο ένα κοκαλάκι και 2 σκουλαρίκια.

Στην άδεια πόλη

Βρίσκουμε παντού να παρκάρουμε, δεν έχουμε πρόβλημα με το πού θα κάτσουμε στα μαγαζιά, και ξέρω πως η κατάσταση θα γίνει ακόμα καλύτερη (;). Τον Αύγουστο υπολογίζω πως όλοι θα έχουν εγκαταλείψει την πόλη και θα μείνουν μόνο 5 άτομα. Όσοι μένουν στην πόλη και τον Αύγουστο μιλούν για μία ονειρική πόλη όπου τα πάντα είναι καθαρά και τακτοποιημένα, βρίσκεις πάρκινγκ, διασχίζεις την πόλη σε μερικά λεπτά, δεν περιμένεις στην ουρά σε υπηρεσίες, αν πας σινεμά είσαι τελείως μόνος σου, σαν πριβέ προβολή. Κοινώς η πόλη είναι τελείως δικιά σου.

1 σχόλιο: